Hai dous anos, Aldeas Infantís SOS propúxose dar impulso á recentemente aprobada Lei Orgánica de Protección Integral da Infancia, a Adolescencia contra a Violencia e, con iso, favorecer a participación da infancia e a adolescencia como suxeitos de dereitos e o seu liderado social. O seu proxecto Infancia Segura: Prevención e resposta á violencia entre iguais desenvolveuse coa súa participación activa e a partir dunha consulta na que facilitaron a información necesaria para dar forma aos recursos e materiais empregados.
A organización pechou hoxe o proxecto nun acto que contou coa presenza de mozos participantes, así como o secretario do Observatorio da Infancia, Pablo Moreno; a directora xeral de Cooperación Territorial e Innovación Educativa da Consellería de Educación e Formación Profesional, Purificación Llaquet; a xefa do Servizo de Infancia da Subdirección Xeral de Políticas de Infancia e Adolescencia, Silvia Rodríguez; e a adxunta da Dirección Xeral de Aldeas Infantís SOS, Mª del Mar Líndez.
Durante o acto mostráronse as iniciativas levadas a cabo no marco do proxecto, os materiais elaborados e as primeiras conclusións da súa avaliación. Ademais, os mozos debateron con representantes do goberno e compartiron un conxunto de recomendacións políticas sobre os cambios que consideran necesarios para previr e abordar a violencia entre iguais.
A través de Infancia Segura, Aldeas Infantiles SOS leva a cabo durante os dous últimos anos accións formativas e de sensibilización. En concreto, 122 nenos, nenas e adolescentes de entre 11 e 15 anos participaron en obradoiros apoiados nunha metodoloxía de condutas seguras, que avogan polo desenvolvemento da autoconfianza e o fomento de habilidades que lles axuden a non ser vítimas, ademais de para situalos no centro da aprendizaxe e influír na educación entre iguais. Estes obradoiros foron impartidos por mozos e mozas con idades comprendidas entre os 18 e os 22 anos.
Infancia Segura tamén incluíu a formación de 130 profesionais que traballan con nenos e adolescentes en situación de risco, entre os que se atopan profesionais da educación, a atención directa, os Servizos Sociais ou a Policía, afectando indirectamente a preto de 6.900
nenos, nenas e adolescentes. Todos eles foron formados para previr e identificar a violencia entre iguais, así como para responder adecuadamente cando se produza, apoiando tanto ás vítimas como a quen a inicia.
O traballo dos mozos e mozas participantes neste proxecto foi moito máis alá de debater, ensinar e recibir formación. Elaboraron o caderno Falamos: somos amigos, somos amigos, coidámonos, unha colección de contos e actividades dirixidas a nenos e nenas de 8 a 11 anos. Ademais, realizaron dous vídeos para concienciar aos mozos de entre 16 e 19 anos sobre o impacto da violencia entre iguais e a importancia de apoiarse mutuamente.
A infancia e a adolescencia proporcionan as claves para previr a violencia
Os nenos e nenas que participaron activamente no proxecto a través dos grupos de coordinación, expertos e formadores elaboraron unha serie de recomendacións nos ámbitos educativo, social e político para previr a violencia entre iguais, entre as que destacan as seguintes:
· Incluír a prevención e abordaxe da violencia entre iguais nos currículos formativos das titulacións relacionadas coa atención á infancia e á adolescencia.
· Potenciar a aprendizaxe entre iguais a través de figuras como mediadores e mentores, creando máis espazos de participación nos centros educativos.
· Traballar a educación emocional dende a primeira infancia.
· Garantir un apoio e atención psicolóxica gratuítos e accesibles para quen sofre violencia, pero tamén para quen a inicia ou se ve afectado por ela.
· Promover a intervención comunitaria dos traballadores da rúa.
· Facilitar espazos seguros: lugares e momentos nos que falar de temas tabú, como a violencia entre iguais, sentirse escoitado e non xulgado.
· Dotar de medios económicos e humanos á Lei Integral de Protección da Infancia e Adolescencia fronte á Violencia para o seu correcto desenvolvemento.
· Incluír a formación e o enfoque da infancia segura na formación de coordinadores de benestar e delegados de protección.
· Dispoñer de canles de consulta e reclamación nos centros educativos, deportivos e de lecer.
